Column Wim Willems


Door Wim Willems

Komt u weleens in een bibliotheek? Zo ja, dan weet u dat een bieb anno nu iets heel anders is dan 25 jaar geleden. In de bieb van een kwart eeuw geleden was het stil, rook het muf, waren de muren en plafonds van vaalgroen geverfd bordkarton en stonden er van vloer tot dak en van muur tot muur boeken in ijzeren stellingkasten. Zoiets. Je ging erheen omdat je boeken wilde lezen of samenvattingen wilde kopiëren. En dan ging je snel weer weg.

De bibliotheken van nu hebben tot de verbeelding sprekende namen en monumentale houten trappen die zo breed zijn dat je er met je vrienden op kunt chillen(Rozet, Arnhem). Of ze zitten in een monumentale industriële hal met verschuifbare panelen van textiel (LocHal, Tilburg). Of in een centrum onder één dak met andere culturele instellingen (CODA, Apeldoorn). In de bieb van nu vind je een espressobar met leescafé, werkplekken met wifi, computerruimtes, interactieve tentoonstellingen, creatieve ateliers. En (relatief) weinig boeken. Je komt er om ‘iets te beleven, je vaardigheden te ontwikkelen, je te laten verrassen en de toekomst te verkennen’. De bieb is van identiteit veranderd. Onder invloed van de digitale technologische revolutie.

Wat voor de bieb geldt, geldt ook voor pak ’m beet het winkelcentrum en voor het zwembad. Maar ook voor het verkeer en voor de gezondheidszorg. En, op een nog hoger abstractieniveau, voor de sociale omgang met elkaar en voor de manier waarop we onze democratie invullen.

En dus ook voor de manier waarop we onze steden gebruiken en wat we verlangen van de inrichting van onze steden.

Dat is niet iets wat uit de lucht is komen vallen. En evenmin iets wat alleen techneuten en planologen aangaat. Sterker nog: ik durf de stelling aan dat de technologisering van onze samenleving een veel te belangrijk thema is om aan deskundigen over te laten. No offense.
Want technologie is prachtig – ik ben een redelijk digitale nerd, tot aan Google Home toe – maar de impact ervan op onze samenleving is zo groot en de ontwikkelingen gaan zo snel, dat we het risico lopen het zicht te verliezen op waar het eigenlijk ook alweer allemaal om ging: een menselijke samenleving, een leefbare stad, een gezonde democratische rechtsstaat. Ondersteund door technologie, ondersteund door slimme digitale oplossingen. Zo, en niet andersom.

Dat is wat voor mij smart city betekent. Een welbewuste en weldoordachte samenwerking tussen inwoners, bedrijven, onderwijs en overheid. Breed in gesprek gaan over de mogelijkheden en knelpunten van digitale technologie. Met als doel een betere kwaliteit van leven.

De stad verandert van identiteit, ongetwijfeld. Maar haar hart moet blijven kloppen. En dat zie ik als mijn bestuurlijke verantwoordelijkheid.

Wim Willems
Wethouder gemeente Apeldoorn

PS: Verder praten? Ik nodig u graag uit voor een espresso in CODA- café.
w.willems@apeldoorn.nl

Dit is een voorpublicatie uit het boek ‘Een slimme stad, zo doe je dat – Verbonden, flexibel en betekenisvol; maak de echte future city’, van de Future City Foundation. Wilt u meer lezen? Klik hier om het boek (gratis) te bestellen.