Impact DSO op besluitvorming in het fysieke domein


Door Jan Roest

Het omgevingsrecht zoals dat in de Omgevingswet wordt vormgegeven kent een lange geschiedenis. De huidige wetgeving is ontstaan in tijden dat er antwoord gegeven moest worden op de maatschappelijke vragen van toen. Maar de huidige wijze van werken voldoet niet meer, het is te sectoraal, te versnipperd, te ingewikkeld en dergelijke. In de Omgevingswet komen wetten, regels en gewoonten uit onder meer ruimtelijke ordening, milieu, infrastructuur natuur en grondzaken samen. Kortom, het omvat het hele spectrum van de fysieke leefomgeving.

Vanuit de burger en bedrijven bezien is het Digitaal Stelsel Omgevingswet (DSO) aan de voorkant één systeem. Achter deze voorkant is het een aaneenschakeling van rijks- en lokale systemen van overheden en is het daarmee echt een stelsel waarop gestandaardiseerde wijze wordt samengewerkt.

In het Omgevingsloket kunnen burgers en ondernemers via een kaart inzien wat er op een bepaalde locatie aan regels geldt. De bedoeling is dat dit alle regels zijn die gelden, onafhankelijk of die gesteld zijn door een gemeente, waterschap, provincie of het Rijk. Ook kun je via het invullen van een vragenboom zelf uitzoeken of er een vergunning of melding nodig is voor je initiatief. Daarna kan je direct een aanvraag of melding opstellen en indienen. Het Omgevingsloket levert de aanvraag automatisch af bij de juiste overheid of overheden. In de samenwerkomgeving kunnen de overheden elkaar vervolgens snel betrekken voor (verplicht) advies op de aanvraag. Het DSO is daarmee een belangrijk instrument voor de overheden en uitvoeringsinstanties voor het ‘beheer’ van de fysieke ruimte.

Dit is een voorpublicatie uit het boek ‘Zo bestuur je een slimme stad – De democratie versterken met een digitaliserende samenleving’, van de Future City Foundation. Wilt u meer lezen? Klik hier om het boek (gratis) te bestellen.