Door Ruben Bloemkolk

Mag een reclamebedrijf zomaar met opnameapparatuur opereren in een (semi)openbare ruimte? En is het verschil tussen camera en sensor wel zo duidelijk? Aan het eind van vorig jaar ontstond er ophef over opnameapparatuur in reclamezuilen op stations nadat een bezorgde reiziger een bericht plaatste op Twitter. Het grootste twistpunt was de vraag wat er wel en niet werd opgeslagen aan persoonlijke informatie.

Het bedrijf dat de reclamezuilen beheert, Exterion Media, plaatst deze ook in winkelcentra. Zo ook in Hoog Catharijne in Utrecht, een plek die als semipublieke ruimte aangeduid kan worden, doordat het zowel een winkelcentrum als een wandelpassage is. Zouden hier ook camera’s gebruikt worden en zo ja, waarvoor?

Iedere reiziger die noodgedwongen door Hoog Catharijne moet om naar Station Utrecht Centraal te komen, kan rustig slapen: geen enkele persoonlijke informatie wordt in een grote database van het reclamebedrijf opgeslagen. Exterion maakt in Hoog Catharijne geen gebruik van digitale schermen of camera’s, laat het bedrijf via twee e-mails weten. Maar het antwoord laat echter het een en ander onbeantwoord. Neem bijvoorbeeld de recente presentatie van Klépierre, de eigenaar van Hoog Catharijne, op VivaTech 2018, waar innovaties als The Happiness Index onthuld werden. Deze index wordt in de woorden van Klépierre omschreven als een spiegel die gezichten herkent en zodoende de lach van bezoekers kan analyseren om hun mate van blijdschap in te schatten. Dit opent de mogelijkheid om informatie vast te leggen over wandelaars door Hoog Catharijne. Kan dit in Nederland?

Verder lezen? Deze casus gaat door in ons boek ‘Smart & Leefbaar – Belangen borgen in de digitaliserende gemeente’. Wilt u meer lezen? Klik hier om het boek (gratis) te bestellen.

Wilt u in 1 dag alles over data, ontwerp, beleid en ethiek? Kom dan woensdag 26 juni 2019 naar het seminar ‘Smart & Leefbaar’ in Amersfoort. Klik hier voor meer informatie en aanmelden.