De urbanisatie van China verschuift van stadsuitbreiding naar stadsvernieuwing. Waar er bij de stadsplanning voorheen alleen werd gekeken naar de fysieke wereld, wordt de virtuele wereld daar nu ook in meegenomen. Verder verschuift het paradigma van verstedelijking van instrumenteel naar cultureel leiderschap, wat betekent dat culturele en historische elementen een steeds grotere rol spelen in het verstedelijkingsproces.

Dit is een verslag van de lezing die Li Hao hield tijdens onze online mission naar de Europese Unie. Bekijk de video boven dit bericht voor de hele lezing. Deze missie werd georganiseerd op verzoek van RVO en het Ministerie van BZK. Voor meer informatie kijk hier.

Meneer Li Hao van het academische informatiecentrum China Academy of Urban Planning & Design (CAUPD) was de hoofdspreker tijdens deze online missie. De afgelopen jaren heeft hij gewerkt aan het onderwerp Smart Cities in relatie tot stadsplanning, waarbij de focus lag op het oude stadsgedeelte van Beijing. Volgens Meneer Li Hao de meest representatieve oude stad in China. Zijn visie is om een inclusieve en duurzame stad te creëren met behoudt van het culturele erfgoed en een goede standaard van leven.

De stappen binnen stadsontwikkeling

Om deze doelstellingen te behalen maakt meneer Hao samen met het stadsplanning team van Beijing gebruik van een serie aan projecten die op elkaar aansluiten en als volgt door heb worden getypeerd: burgerparticipatie (1), stadsvernieuwing (2), samenbrengen van data (3) en een digitale expositie (4).

Burgerparticipatie

(1) Het begint bij burgerparticipatie. Om een representatieve vertegenwoordiging van inwoners te krijgen, wordt de communicatie verspreid over verschillende sociale media platformen (TikTok, WeChat etc.). Verschillende leeftijdsgroepen maken namelijk gebruik van verschillende sociale media. Al deze bezoekers wordern doorverwezen naar een participatieplatform welke toegankelijk is via een app op de telefoon. Met deze app kunnen mensen problemen in de openbare ruimte aankaarten en kunnen stadsplanners vervolgens deze informatie gebruiken om de problemen aan te pakken.

Culturele opleving

(2) Dat brengt ons bij de tweede categorie die meneer Hao toelichtte, namelijk stadsvernieuwing. Het vernieuwen van de oude delen van de stad is een recent fenomeen in China. Eerder lag de focus vooral op het uitbreiden van de stad. De vernieuwing waar meneer Hao het over heeft is niet alleen op het fysieke vlak (denk bijvoorbeeld aan het introduceren van mini-parken in buurten), maar ook op cultureel vlak. Zo werden er spellen voor de buurt georganiseerd  en ‘culturele oriëntatie activiteiten’, waarbij oude inwoners verhalen vertelden over het beland van het behoud van de oude stad en de cultuur.

Data mining

(3) Alle data dat wordt verzameld door data crowdsourcing (met o.a. de app voor burgerparticipatie), het uitgebreide netwerk van sensoren en camera’s en veldwerk door studenten, wordt bijeengebracht en geanalyseerd door verschillende algoritmes. Met deze inzichten wordt de stad onderzocht en stedelijke uitdagingen aangepakt. (4) Al deze gegevens dienen ook nog een ander doel, namelijk het vullen van een ‘digitaal datamuseum’, zoals meneer Hao het noemt. De data gecombineerd met AR (Augmented Reality) technieken maakt het mogelijk om cultureel erfgoed digitaal weer te geven.

De dominantie van IT-bedrijven

Momenteel wordt het Smart City debat gedomineerd door IT-bedrijven. Meneer Hao vindt persoonlijk dat hierdoor de term ‘Smart City’ teveel wordt gelimiteerd. Hij is van mening dat een slimme stad inclusief moet zijn en niet alleen gericht op het technologische aspect. Hij bleef benadrukken dat het culturele aspect moet worden geïntegreerd en om een mensgericht perspectief te behouden. Te focussen op het verbeteren van het dagelijks leven van de inwoners. ‘’Eerst raadpleegden we de lokale inwoners niet, nu doen we dat wel’’.