Er zijn pakketdiensten die je pakje bezorgen waar jij bent. In ruil voor je privacy bezorgen ze je nieuwe bikini (hun voorbeeld) precies waar je die nodig hebt. Dus je bent je hond aan het uitlaten (ook hun voorbeeld) en dan staat daar opeens een pakketbezorger met een grote smile (weer hun voorbeeld) en je nieuwe bikini. Dat klinkt natuurlijk erg gemakkelijk. En reuze-efficiënt. En dat is dan ook hun belangrijkste argument, je bent nooit meer tijd kwijt voor het halen van een pakje bij de buren of Albert Heijn. Het is efficiënt.

Wat is dat met streven naar efficiency van al die tech-nerds? Ik wil helemaal geen efficiënt leven. Ik wil een gelukkig leven. En geluk heeft maar weinig met efficiëntie te maken.

Ik klaag niet over vooruitgang. Ik gebruik Google Maps om te weten waar de files staan, ik app met mijn familie als ik werk en met mijn collega’s als ik thuis ben, kortom ik begrijp dat de wereld is veranderd en dat het begrip tijd is veranderd. Ik vind het ook wel echt wel fijn dat in Nederland alles goed geregeld is, dat de overheid goed zijn werk doet, dat de treinen vrijwel altijd rijden en dat vrijwel nergens in de rij hoeft te staan. Een beetje efficiëntie is nuttig en fijn.

Maar mij bekruipt soms het bange gevoel dat de jongens en meisjes uit de tech-wereld werkelijk denken dat het efficiëntie mijn hoogste doel is. Dat het mijn leven gelukkiger maakt. Ze bedenken tools waarmee ik op afstand mijn verwarming thuis aan kan doen of kan weten wat er in mijn koelkast ligt. Ze denken zelfs dat ik het prettig vind dat Spotify voorspelt wat ik leuke muziek vind. En het argument daarbij is altijd dat ik dan tijd over hou om leuke dingen te doen. Omdat ik dan geen tijd kwijt ben aan inefficiënte dingen.

Maar ik word helemaal niet ongelukkig van de verwarming aan doen, zelfs niet van een koude kamer. Het maakt me niet uit dat ik niet precies weet wat er in mijn koelkast ligt. En wat kan mij het nou schelen dat ik mijn pakje bij de buren moet ophalen, zie ik die ook nog eens. Kortom, al die handige tools die mijn zogenaamd gelukkig zouden moeten maken, doen dat helemaal niet. Ik word niet gelukkig van een efficiënt leven. En ik wil al helemaal geen leven dat wordt voorspeld door apps.

Ik word juist gelukkig van een inefficiënt leven. Van uitslapen, van lummelen in mijn tuintje, van kijken naar mijn bloeiende rozenstruik. Van het geouwehoer met mijn gezin. Van een pontje in plaats van de brug. Van te vroeg naar het stadion gaan omdat je dan kan kijken naar het inspelen. Van te lang blijven hangen in de kroeg. Ik word gelukkig van een parkeerplaats vol mensen die hun clubje zien promoveren en daar heel blij bij kijken. En toen de tickets voor de play-offs-finale niet werden gemaild en ik ze zelf moest ophalen vond ik dat niet erg. Sterker nog, de echte kaartjes die ik toen kreeg waren me dat ritje meer dan wel waard.

Als de tech-nerds ons leven steeds efficiënter maken, wordt inefficiëntie vanzelf een luxegoed. Dat wil ik niet. Ik wil een zo inefficiënt mogelijk leven.

Jan-Willem Wesselink is hoofdlaborant van het Kennislab voor Urbanisme

Lees meer blogs over Urbanisme