Door Jan-Willem Wesselink

We gaan van een productgerichte smart city naar de smart city als een platform, stelt Hwang. Dat platform biedt tal van diensten aan de gebruikers van de stad. Bijvoorbeeld op het gebied van zorg, onderwijs of werk. Dat zijn geen afgebakende producten, maar diensten die zich aanpassen aan de behoeften van de gebruiker. De rol van de overheid is het bieden van het platform waarop die services geleverd kunnen worden, maar het is aan de gebruikers en aanbieders om er een succes van te maken.

Schaal is niet relevant
Volgens Hwang heeft dat vergaande gevolgen voor de stedenbouwkundige structuur van de stad. Want waar altijd schaal cruciaal was voor het succes van een stad – hoe groter, hoe beter – is dat nu niet meer zo. De stad wordt een netwerk die ook functioneert bij lage dichtheden. Van megasteden gaan we naar normale steden om vervolgens uit te komen bij een netwerk van kleine steden in het platteland. Dat heeft een belangrijk bijkomend voordeel: het aantal onnodige ontmoetingen is er veel kleiner. In tijden van een virusuitbraak, zoals de tijd waarin we nu leven, biedt dat grote voordelen. De platformstad is daarbij veiliger dan de megastad, volgens Hwang.

Dit is een voorpublicatie uit het boek ‘Zo bestuur je een slimme stad – De democratie versterken met een digitaliserende samenleving’, van de Future City Foundation. Wilt u meer lezen? Klik hier om het boek (gratis) te bestellen.